Η Διαθήκη του Μάριου Ποντίκα

σε ραδιοφωνική διασκευή από το ΓΕΛ Επισκοπής

 

Το ραδιόφωνο αιχμαλώτισε τους ακροατές του από την εποχή του Μεσοπολέμου έως και την εμφάνιση της τηλεόρασης. Ως ειδησεογραφικό μέσο είχε το μονοπώλιο για περίπου τέσσερις δεκαετίες, ενώ ως λαϊκό μέσο ψυχαγωγίας συναγωνιζόταν στενά τον κινηματογράφο. Το θέατρο του ραδιοφώνου μπορεί να μοιάζει σαν τον «φτωχό συγγενή» του τρισδιάστατου θεάτρου, που υπηρετεί σχεδόν όλες τις αισθήσεις, όμως διαθέτει το «κρυφό» ταλέντο να εμπιστεύεται στο πολλαπλάσιο το κοινό του. Κι αυτή η εμπιστοσύνη -που έγινε πολύ σύντομα αμοιβαία- γαλούχησε γενιές ακροατών, οι οποίοι γνώρισαν κι αγάπησαν το θέατρο, μέσα από τη ραδιοφωνική εκδοχή του. Ακόνισαν τη φαντασία τους, καλλιέργησαν το πνεύμα τους και ήρθαν σε επαφή με μια αστείρευτη πηγή έμπνευσης. Από τη δεκαετία του ‘50 έως και αυτήν του ‘80 οι ακροατές απολάμβαναν τη ραδιοφωνικά προσαρμοσμένη εκδοχή σπουδαίων έργων της παγκόσμιας θεατρικής λογοτεχνίας, δίπλα στους αγαπημένους τους και μέσα στη ζεστασιά του σπιτιού τους. 

Εν μέσω πανδημίας το ραδιοφωνικό θέατρο επανήλθε στο προσκήνιο και υπήρξαν αξιοσημείωτες πρωτοβουλίες αναβίωσής του. Ενδεικτικά μόνο αναφέρουμε τα radio plays του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου. Από την πλευρά μας σκεφτήκαμε ότι αποτελεί μια πολύ όμορφη εναλλακτική επιλογή για τη θεατρική ομάδα του σχολείου μας, καθώς μία ζωντανή παράσταση δεν ήταν εφικτό ούτε να προετοιμαστεί ούτε και να παρουσιαστεί υπό τις παρούσες συνθήκες. Με πολλή χαρά, λοιπόν, η θεατρική ομάδα του Γενικού Λυκείου Επισκοπής Ηρακλείου παρουσιάζει σε ελεύθερη ραδιοφωνική διασκευή το έργο του Μάριου Ποντίκα, Η Διαθήκη. Πρόκειται για ένα έργο εμπνευσμένο από το αριστουργηματικό διήγημα του Δημήτρη Χατζή Η διαθήκη του καθηγητή και πρωτοπαρουσιάστηκε από το Θεσσαλικό Θέατρο την περίοδο 1977-1978. Είναι μια καυστική σάτιρα κάθε φαύλου κατεστημένου, που προσπαθεί να ξεσκεπάσει το πρόσωπο της εξουσίας, τα γρανάζια που την κινούν και να αποκαλύψει την παρακμή των αξιών, των θεσμών και των ανθρώπων που ζουν σε μια επαρχιακή πόλη στα δύσκολα μετεμφυλιακά χρόνια. Στη σαπίλα αυτή ο καθηγητής Ραλλίδης βλέπει τη διαφθορά και απομονώνεται «απροσπέλαστος», για να μείνει αμόλυντος, με την ελπίδα πως η νέα γενιά θα δημιουργήσει καλύτερες συνθήκες ζωής. Περισσότερα από σαράντα χρόνια μετά την πρώτη παράσταση του έργου, το σαθρό πολιτικό, θρησκευτικό, νομικό, δημοσιογραφικό ή άλλο εξουσιαστικό καθεστώς παραμένει πραγματικότητα… 

Καλή σας ακρόαση!! 

View on Vocaroo >>