Διάλογος του Πατούχα με τον πατέρα του

Είχε πλέον μεσημεριάσει και, όπως όλα τα παιδιά επέστρεφαν στο σπίτι τους, έτσι και ο Πατούχας στο δικό του °  με την διαφορά ότι τα πόδια του ήταν κατακόκκινα από τα αίματα και το πρόσωπό του ολόμαυρο από τις ακαθαρσίες και τα κλάματα. Στην πόρτα του σπιτιού του συναντάει τον πατέρα του, ο οποίος με το που βλέπει τον Πατούχα τρέχει γρήγορα αλαφιασμένος προς αυτόν ρωτώντας τον:

- Ήντα μρε έπαθες;

Ο Πατούχας από το τρέμουλο και τον πόνο του αρχίζει με το που ακούει τον πατέρα του να κλαίει αδιάκοπα

-Λέγε μρε ήντα έπαθες να με σκάσεις θες ;

-Δεν ξανά πάω γροικάς;

-Που δεν ξανά πας ; Λέγε μρε ποίος στο κάμε ετονα να πάω να τον μακελέψω;

-Εκείοσας ο αναθεματισμένος δάσκαλος μου τό καμε. Δεν μαθαίνω έτανα που λέει και με κατασκότωσε στο ξύλο.

-Πε το μρε ετσά και έσκασα. Καλά στό καμε, σου βγαίνει, απαντά ανακουφισμένος. Άλλη φορά να κάτσεις να διαβάζεις.

-Δε τα μπορώ τα γράμματα, με μπερδεύουνε. Στα ζά θέλω να πηγαίνω! Λέει αγανακτησμένος.

-Δε με νοιάζει ήντα λες δε σε φήνω να πομείνεις αγράμματος σα γκε μένα, ανταποκρίνεται αυστηρά.

-Εγώ σε εκείνηνε την κόλαση δεν ξανά πάω. Ήντα μου χρειάζονται τα γράμματα; Να τα λέω στα πρόβατα;

-Θα ξανά πας και θα πεις και ένα τραγούδι. Όποιος δεν  γατέχει γράμματα είναι ζούμπερο. Θες να σαι ζούμπερο μια ζωή;

-Καλιά ζούμπερο πάρα να τρώω ξύλο από εκείνονα τον χιλιεμένο διάολο.

-Εγώ δεν έμαθα γράμματα γιατί επόμεινα ορφανός νωρίς, εσύ όμως μπορείς να πήγαινες στο σχολείο, τα καταφέρνω στην δουλειά και χωρίς εσένα. Θα πας! Θα σε κάμω άνθρωπο θες δε θες!

-Άμα ξανά πάω έκια θα κάμω φονικό γροικάς;

Η υπομονή του πατέρα είχε πλέον εξαντληθεί. Ξαφνικά το ολόβρεχτο μάγουλο του Πατούχα από τα κλάματα μετατράπηκε σε  κατακόκκινο σχηματίζοντας μια παλάμη πάνω του. Ο πατέρας δεν κρατήθηκε και τον σκαμπίλησε.

-Εγώ είμαι ο κύρης σου και θα κάνεις ό,τι σου λέω. Ανε ξαναμιλήσεις θα σου παίξω και άλλο φάσκελο. Χάσου από πα!

Ο Πατούχας σκύβει το κεφάλι και φεύγει ακόμη πιο λυπημένος και δυστυχισμένος. Είχε πλέον ξεχάσει τον πόνο των ποδιών του, αλλά η ψυχή του κόπηκε στα δύο. Είχε τόση απελπισία και δυστυχία μέσα του, που προτιμούσε να αυτοκτονήσει παρά να επιστρέψει στο κολαστήριο εκείνης της εποχής, το σχολείο. Τόση απελπισία...

Υ.Γ.: Για όσους δεν γνωρίζουν καλά την κρητική διάλεκτο παραθέτω αυτό :

Ήντα=Τί

Μρε = ρε, παιδί μου

Γροικώ= ακούω

Μακελεύω= δέρνω

Εκείοσας= αυτός

Σα γκε= σαν

Ζούμπερο=ζώο

Καλιά= καλύτερα

Κύρης= πατέρας

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ, Β2 ΓΕΛ ΑΝΩΓΕΙΩΝ, 2018-2019