Ο λόγος του Θηραμένη μετά την επιστροφή του από τη Σπάρτη

Αγαπητοί μου συμπολίτες,

     Καταλαβαίνω την αγωνία σας αλλά το πιο συνετό θα ήταν να ηρεμήσουμε. Όπως γνωρίζετε, εδώ και τέσσερις μήνες προσπαθούσα να μάθω τα σχέδια του Λύσανδρου σχετικά με την πόλη μας.

Στην αρχή με κρατούσε αιχμάλωτο. Αργότερα όμως με διέταξε να πάω στην Σπάρτη, καθώς δεν κανόνιζε αυτός αν θα συνεχιστεί ο πόλεμος ή αν γίνει ειρήνη αλλά οι έφοροι. Έτσι με εκλέξατε πρεσβευτή με απόλυτη εξουσιοδότηση για να πάω συνοδεία άλλων εννέα να μιλήσω στους εφόρους. Ανάμεσα σ’ αυτούς που με συνόδευαν  ήταν και ο Αριστοτέλης που είχε σκοπό να τους ενημερώσει. Όταν φτάσαμε στη Σελλασία, οι έφοροι μας ρώτησαν τον λόγο της επίσκεψής μας. Τότε τους απαντήσαμε ότι μας απασχολούσε τι θα γίνει με το θέμα της ειρήνης. Μετά από λίγο καιρό φτάσαμε στη Σπάρτη. Όταν πήγαμε εκεί έγινε η συνέλευση, στην οποία πολλοί, ανάμεσά τους  οι Κορίνθιοι και οι Θηβαίοι, δεν ήθελαν να συνθηκολογήσουν μ’ εμάς αλλά να μας καταστρέψουν. Αντίθετα, οι Σπαρτιάτες αρνούνταν να γίνει κάτι τέτοιο γιατί, όπως είπαν, δεν μπορούσαν να υποδουλώσουν μια ελληνική πόλη που είχε προσφέρει μεγάλη βοήθεια εναντίον μια επικίνδυνης για όλους τους Έλληνες απειλής, τους Πέρσες. Γι’ αυτό αποφάσισαν να συνάψουν ειρήνη με κάποιους ταπεινωτικούς ωστόσο για εμάς όρους. Πρέπει, λοιπόν, αφού γκρεμίσουμε τα Μακρά Τείχη και τα Τείχη του Πειραιά, παραδώσουμε όλα μας τα πλοία εκτός από δώδεκα και φέρουμε πίσω όλους τους εξόριστους, να έχουμε τους ίδιους εχθρούς και φίλους μ' αυτούς και να τους ακολουθούμε σε στεριά και θάλασσα σε όλες τις πολεμικές επιχειρήσεις που θα παίρνουν μέρος.

Μετά από τη συνέλευση αυτή έφυγα από τη Σπάρτη και να τώρα βρίσκομαι εδώ περικυκλωμένος από όλους εσάς μεταφέροντας σας όλα όσα έγιναν. Ξέρω ότι πολλοί από εσάς θα διαφωνήσετε μαζί μου, όμως κατά τη γνώμη μου η καλύτερη για εμάς λύση είναι να αποδεχτούμε τους όρους αυτούς όσο σκληροί και αν είναι. Μπορεί να είναι δύσκολο να γκρεμίσουμε ό,τι με τόσο κόπο χτίσαμε αλλά μια μέρα με την ευλογία των θεών θα καταφέρουμε να τα ξαναχτίσουμε και είμαι σίγουρος ότι κάποια στιγμή η πόλη μας θα ανακάμψει και θα αποκτήσει ξανά την παλιά της αίγλη.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΧΑΙΡΕΤΗΣ

ΝΙΚΗ ΠΑΡΑΣΥΣΗ